ahmet yığılı, ŞİİR

Hasret*

Bir ananın hasretiydi beyazlığında utanmam.
Bundandır kaçmalarım kendimden.
Sonu gelmiyor sürgünün, azabın, ızdırabın;
Varlığının nurunda erimekten,
Yokluğunun karasında erimekten.

 

*Yazan: A. Yığılı

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

Gravatar
WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. ( Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. ( Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. ( Çıkış  Yap /  Değiştir )

Vazgeç

Connecting to %s