Yaşamak hüsrana uğramaktır. Coğrafya kaderdir. Ve tabi ki bitaraf olan bertaraf olur. “Çünkü kimde varsa ona daha çok verilecek ve o bolluk içinde olacak. Ancak kimde yoksa kendisinde olan da elinden alınacak.” Okumaya devam et “Zaten anlatmak akan kanı pıhtılaştırmaz*”
Ne kelimeler yadsıdım, nice şiir unuttum.
Son bir bakış, en son dönüştür bu.
Ufuktaki gurub seni andı.
Gönlüm tellendi.
Gidiyorum gecenin ardındaki su,
Gidiyorum günü karşılayan ses.
Uzaklara gidiyorum.
Attığım her adımda, aldığım her menzilde,
Seni eziyorum.
Seni çiziyorum.
Sana mı geliyorum?
Yok, uzaklaşıyorum. Okumaya devam et “Yadsınan*”
Elbet vardır bu yangını sinesinde söndürecek,
Kem tâlihi döndürecek,
Bu çizgili yüzü güldürecek
Hem nazlı hem zâlim bir sevgili. Okumaya devam et “Hem nazlı hem zâlim bir sevgili*”
Gözlerinde başka bir âşinâlık,
Griden, soğuktan ve şüphe.
Kalmamış tazeliğin titremesi, parlaması,
sevmenin pususu,
sonun derinliği.
Sana; bir çift ölüme sevdalı göz yetmeyecekse;
Hangi güzel, hangi Leyla, hangi Mecnun kurtarır seni?
Sana; patlamaya hazırcasına atan bir kalp yetmeyecekse,
Hangi his, hangi feda, hangi katliam kurtarır seni? Okumaya devam et “Hangi ben?*”
ankara tekkesi 